AaaaDeeeHaaaDeee
De titel moet je in de vertraging lezen.
Vertraging. Ofwel vertraagd. Als ik deze woorden hoor, moet ik meteen denken aan een stuk uit de show Adem in, Adem uit van Jochem Myjer over de Eko Plaza. Jochem Myjer zegt over de mensen van de Eko Plaza het volgende: “Ze leven allemaal in de vertraging!” Ik moest hier aan denken omdat ik het gevoel heb dat mijn hoofd in de vertraging is de laatste tijd. Of misschien beter gezegd: ikzelf leef in de vertraging.
Mijn hoofd is altijd druk en staat altijd aan. Dit heeft zijn uitwerking op mijn doen en laten. Mijn gedachten zijn razendsnel en mijn handelen vaak ook. Ik reageer (soms) impulsief en kan van de hak op de tak springen. Ik benoem wat ik hoor en zie (en dat is heel veel) en kan (soms) heel veel voor elkaar krijgen in een korte tijd. Maar de laatste tijd dus niet. Ik sta in de vertraging en dat is heel, heel erg wennen.
Ik zal eerlijk zijn: ik heb geen idee wat mij overkomt. Alle handvatten die ik heb aangeleerd, zoals het zetten van timers, herinneringen en andere dingen lijken hun doel te missen. Misschien moet ik het eigenlijk anders formuleren. Ik denk er meestal niet eens aan dat ik deze opties heb. Zette ik pas een herinnering, vergeet ik de tijd en dag te noteren. Of ik zet helemaal geen reminder. Puur omdat het niet eens in mijn gedachten opkomt. Tijdsmanagement, ook zo’n ding. Was altijd al een dingetje, maar nu is het een ramp. Ik ben de afgelopen week meer te laat geweest dan de afgelopen maand. En de tijd lijkt twee keer zo hard te gaan. Kijk ik op de klok is het 2 minuten voor half 6. Kijk ik, in mijn eigen beleving dan, na twee minuten later weer, is het inmiddels kwart voor 6.
Deze hele nieuwe vertraagde kant vind ik behoorlijk lastig. Ik word op een andere manier weer geconfronteerd met alle uitdagingen die ADHD met zich mee brengt. Al voelt het op dit moment meer als ADD. Ik zit ook meer in mijn hoofd merk ik. Ik ben minder hyper, al gaat de onrust in mijn hoofd wel even hard door.
De uitdaging, naast tijdsmanagement, is ook dat ik dus veel andere dingen vergeet. Zo laat ik allerlei spullen liggen. In mijn beleving heb ik dan wel gescand of er nog iets ligt, maar blijkbaar wordt het dan niet goed verwerkt in mijn hoofd. Heb ik het aanrecht opgeruimd, blijkt er na een uur nog een blok kaas te liggen. De kaasdoos stond echter wel in de koelkast. Of sta ik naar spullen in mijn handen te kijken en enorm lang na te denken wat ik er mee moet doen. Want dat is het dus ook. Mijn hoofd is dan wel druk, maar de verwerking van bepaalde gedachten of het doen van een taak staan ook in de vertraging. Mijn conditie moet in ieder geval wel zijn toegenomen de laatste week, want ik loop zo’n 25x per dag van boven naar beneden of heen en weer met spullen. Sta je weer met je wasmand vol was in de keuken.
Echt gefrustreerd ben ik er ook niet echt om. Ook dat lijkt vertraagd te zijn, haha. Ik ben wel benieuwd of dit voor een langere periode aan gaat houden. Het zet het leven in ieder geval in een vertraagd perspectief (Flauw!). Ik probeer het in ieder geval los te laten, want zoals de mensen van de Eko Plaza het zeggen: “De natuur bepaalt zelf het tempo.”