Altijd wel weer iets kwijt
| Een van de meest vervelende dingen van de chaos is mijn hoofd is dat ik vaak mijn spullen kwijt ben. Natuurlijk is iedereen weleens iets kwijt, maar voor mij is het bijna dagelijkse kost om iets te zoeken wat ik kwijt ben geraakt. Nu hoor ik vaak dat mensen hun portemonnee kwijt zijn of sleutels, maar daar heb ik dan weer geen last van. Mijn portemonnee is zo groot als een vliegdek schip dus die is niet te missen. Aan mijn sleutels hang een grote klos die mij ooit is aangesmeerd bij de Rituals, maar die toch levensreddend blijkt te zijn. Want sinds ik dat gekke ding aan mijn sleutels heb hangen vallen ze veel meer op. Ik ben altijd van die spulletjes kwijt. Je weet wel, spulletjes als een trouwring bijvoorbeeld. Ik schaam me dus echt als ik dit schrijf, maar ik ben hem heus kwijt geweest. En om nog eerlijker te zijn; het gebeurt met enige regelmaat. Ik heb nogal een rare tik om mijn trouwring af te doen tijdens het koken. Meestal, ik zeg MEESTAL, leg ik hem dan op het koffie apparaat. Dit omdat een vaste plek mij helpt in het terugvinden van dingen. Maar laatst lag mijn trouwring dus niet op het koffie apparaat. En was hij in geen velden of wegen te bekennen. En als je iets kwijt bent, zeggen de meeste mensen: Ga eens je wandelgangen terug. Wat deed je als laatst? Of waar ben je allemaal geweest? Ik begrijp die vraag heel goed, maar dat is voor mij oprecht een hele lastige opgave. Ik weet vaak niet eens wat ik 5 minuten geleden aan het doen was. Het terughalen van informatie lukt vaak niet volledig. Het kost mij veel energie en moeite. Vaak komt dit doordat mijn hoofd al (gedeeltelijk) vol is en daar komt dan bij dat ik op commando moet nadenken. Hierdoor blokkeert mijn denken. En natuurlijk speelt de onrust om hetgeen ik kwijt ben ook een rol hierin. Vanwege de onrust en het geblokkeerd denken, ga ik niet meer als een malle zoeken. Ik heb geleerd dat dit mij juist heel veel stress oplevert, waardoor mijn denken eigenlijk alleen maar nog meer geblokkeerd wordt. Ik probeer mijzelf eerst wat helpende gedachten voor te houden, zoals: het kan niet ver zijn, je had hem …. nog om. Hierdoor verdwijnt de ergste onrust. Vaak ga ik vervolgens wel de bekende plekken afzoeken, zoals in de keuken, op de bar, een broekzak etc. Maar als hij daar niet te vinden is, laat ik het daarbij. Mijn trouwring kon ik dus echt niet vinden. Pas de dag erna vond ik hem, in mijn sportbroek om precies te zijn. Ik had deze aan gehad tijdens het koken en had mijn ring in het zakje gestopt waar normaal je sportpas ingaat. Onmogelijke zoektocht hé! In mijn zoektocht naar minder snel dingen kwijtraken, tipte iemand mij eens een bag organizer. Ik zeg het niet snel, maar wat een drama is dat zeg. In plaats van iedere keer in mijn tas te grabbelen naar dat ene voorwerp (waar ik inmiddels echt kampioen in ben geworden) ging ik 35 vakjes af. En dat duurt láng! Geen succes dus. Hoewel ik mij afvraag of het niet kwijtraken van spullen ooit zal verbeteren, ben ik wel blij met de vorderingen die ik maak. Ik heb een aantal tools die mij helpen om te onthouden waar ik iets neerleg. Zo herhaal ik vaak hardop waar ik iets neerleg, probeer vaste plekken aan te houden of vraag mijn partner iets te helpen herinneren. Het zijn stappen in goede richting en daar houd ik mij aan vast. En voor nu droom ik stilletjes verder dat het op een dag echt goedkomt. |