Slapen na teveel prikkels
Ik probeer in het dagelijks leven mijn prikkels zoveel mogelijk te managen. Met managen bedoel ik dat ik bewust kijk welke momenten er veel prikkels zijn en ervoor kies daar eerder weg te gaan of rustmomenten hier om heen te bouwen, zodat ik er beter mee kan omgaan. Vaak gaat mij dit redelijk goed af. Zo blijf ik vaak maar maximaal een uur op een kinderverjaardag (want ze gillen en schreeuwen vaak zo veel), blijf ik niet te lang bij oma op visite (’t lieve mensje heeft de neiging informatie te delen van een heel jaar) en kies ik er voor om niet teveel activiteiten per dag te plannen.
Hoewel ik dus prikkels redelijk goed kan managen, ontkom ik niet aan plekken (wil ik ook niet altijd) waar heel veel prikkels tegelijk binnenkomen. Het gaat dan om plekken waarbij er heel veel prikkels zijn om waar te nemen. Denk maar aan een middagje winkelen bijvoorbeeld. Al die mensen. Al dat geroezemoes. Al die beweging. Al die kleuren.
Ik geniet vaak wel hoor van een middagje winkelen, maar moet daarin ook weer keuzes maken (weer managen dus). Zo helpt het mij vaak even om ergens wat te drinken. Met voorkeur voor een hele rustige plek, bijvoorbeeld achterin een restaurant. Als ik te lang heb doorgelopen met een vol hoofd, kan ik geen keuzes meer maken en is de zin om nog verder te winkelen in één klap weg. Dan slaat de vermoeidheid ineens toe en wil ik het liefst even liggen en mijn ogen dicht doen. Het managen van prikkels, voor zover dat lukt, in een omgeving boordevol prikkels is dus heel belangrijk voor mij.
Eén van de meest vreselijke plekken qua prikkels is een zwembad. Ik kom er echt niet graag. Het is er warm, het water is te koud, het bubbelbad bubbelt teveel en de kinderen gillen er ALTIJD. En als je je dan gaat omkleden is het -20 bij de badhokjes. Vreselijk dus. Als ik dan toch ga zwemmen, bijvoorbeeld met mijn partner en nichtjes, kies ik er voor om mijzelf even terug te trekken op mijn ligstoel. Vaak val ik binnen 5 minuten dan al in slaap. De prikkels zijn dan even teveel geworden en voelt het alsof in één klap mijn hoofd wordt uitgeschakeld. Ik vind het lastig uit te leggen, maar het voelt dan of je binnen één minuut van moe naar de ‘ik val in slaap modus’ gaat.
En dat zorgt ervoor dat ik soms 5-20 minuten slaap tijdens of na allerlei momenten waarin de prikkels even te veel zijn geworden:
Ik slaap soms tijdens de kerkdienst. JA, ECHT!
Ik slaap vaak in de auto na het bezoeken van oma of een verjaardag/feestje. (Mijn partner rijdt vrijwel altijd om die reden).
Ik val regelmatig in slaap in de auto of thuis op de bank na een dagje winkelen.
Ik slaap vaak even thuis nadat ik een wedstrijd heb gespeeld in een gehorige gymzaal waarin iedereen joelt en gilt.
Ik slaap vaak in de auto na een dagje pretpark.
Door mijzelf over te geven aan de slaap, laad mijn hoofd weer op. Met als gevolg dat ik ook weer meer aankan, meer energie heb en mijzelf weer beter kan concentreren. Ik heb moeten leren toegeven aan het slaapmoment, maar ik zie nu in dat ik het gewoon echt nodig heb. En het is soms aanpassen, maar dat heb ik er graag voor over.