Alle ballen in de lucht houden
Soms vind ik het leven erg uitdagend. Zeker met mijn ADHD. Ik denk honderdduizend dingen tegelijk. Alle prikkels komen snoeihard binnen en ik ben voortdurend de balans aan het zoeken tussen onderprikkeling en overprikkeling. Ik hoor alles, ik zie alles en ik heb soms het gevoel dat ik overal wat mee moet. Dat is vermoeiend. Heel vermoeiend.
De laatste paar weken was mijn hoofd een beetje stuk. Zo noem ik het maar. Ik wilde alle ballen in de lucht houden. Er werd gewerkt, het huishouden werd gedaan, ik ging naar die ene afspraak, er werd gesport en vrije tijd werd ingepland. Als ik dit zo schrijf, besef ik mij dat dit eigenlijk niet waar is. Er werd namelijk teveel gewerkt, het huishouden had allang geen prioriteit meer, die vriendin zei ik af en de vrije tijd werd gevuld met slapen. Ik kon de ballen niet meer in de lucht houden. Hoe dat komt? De balans was zoek. Ik deed téveel dingen die mij energie kostten en deed te weinig dingen die mij energie gaven. Mijn batterij liep langzaam leeg. Het gevolg was dat ook de leuke dingen steeds meer uit zicht raakten omdat ik ook daar de energie niet meer voor had. Ik was voortdurend moe, kampte met veel hoofdpijn en ging meer en meer piekeren. Dit had de nodige uitwerking op mijn brein. Ik kon niet meer helder nadenken, keuzes maken ging nauwelijks en mijn concentratie was volledig weg: mijn hoofd was stuk.
Het moest dus anders. Ik kreeg ruimte om het op werkgebied rustiger aan te doen en trok privé ook mijn agenda leeg. Ik had tijd nodig om op te laden en erachter te komen hoe de balans verstoord was geraakt. Doordat ik even niets hoefde, kwam er langzaamaan meer ruimte in mijn hoofd om na te denken. Een ding heeft mij heel erg geholpen: schrijven! Schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Zo schreef ik op wat mij teveel energie had gekost en met welke gevoelens dit gepaard ging. Door te schrijven kreeg ik meer ruimte in mijn hoofd en werd voor mij steeds helderder hoe mijn batterij leeg was gelopen. Hierdoor ontstond er ook ruimte om na te denken wat anders had gemoeten en hoe ik verder wilde. Ik kwam er bijvoorbeeld ook achter dat ik al ruim vier maanden mijn hobby bakken niet meer had beoefend. Na mijn vele hersenspinsels te hebben opgeschreven, ben ik dus eerst gaan bakken. Een boterkoek om precies te zijn. Niet te ingewikkeld, maar ik kreeg er wel energie van. Na de boterkoek volgende al snel een cake en staat het volgende baksel alweer gepland. Ik heb er nu al zin in.
De tijd voor mijzelf heeft mij erg goed gedaan. Ik weet nu waardoor mijn batterij leeg is geraakt. Daarnaast heb ik nu ook een plan hoe ik verder wil. En dat is prettig. Want ik ervaar nu steeds beter dat ik best alle ballen in de lucht kan houden, mits de balans maar goed is. En die balans komt steeds meer terug. Ik heb weer meer energie, ik geniet van mijn werk, ik sport weer en er komt steeds meer ruimte voor andere (leuke) dingen. O, en mijn hoofd? Die werkt steeds weer een beetje beter! 🙂