Complete chaos
Het is zo’n dag! Zo’n dag dat je het liefst met je hoofd onder een kussen gaat liggen of een paar wijntjes bijschenkt om de boel in je hoofd wat op te fleuren.
Het begon al toen ik mijn spullen zocht om te gaan werken. Mijn werkspullen leg ik altijd de dag ervoor klaar, zodat ik in de ochtend meer rust heb. Nu was ik de dag ervoor al mijn laptop adapter kwijt en had ik deze nog steeds niet gevonden. Dus ik besloot om zonder adapter naar het werk te gaan. Ik had bij mijn eerste begeleiding mijn computer nog niet eens opgestart of de melding ‘batterij leeg’ was natúúúúrlijk al binnen. En ik moest nog de hele dag.
Ik had een middagje werken op kantoor gepland en keek daar al naar uit, omdat ik dan vaak ijverig aan de gang kan gaan. Het is er rustig en stil wat helpend is om even door te pakken. Ik voelde een hoofdpijn opkomen dus ik besloot op kantoor eerst eerst even te lunchen om wat rust in te bouwen. Ik kletste bij met een collega en ging daarna aan de slag nadat ik eerst bij diezelfde collega een oplader had geregeld. Ik had een to do lijst gemaakt en zou die stapsgewijs doorlopen. Ik weet niet goed waar het aan lag, maar de chaos was al compleet voordat ik goed en wel zat. Alsof er een vogel in mijn hoofd fladderde: ik ging van hot naar her, klikte 10 tabbladen open om ze vervolgens weer te sluiten omdat het zoveel prikkels gaf. Niet dat het iets hielp want ik klikte, hoewel met minder tabbladen, alsnog iedere keer de verkeerde aan. Vervolgens wist ik spontaan mijn wachtwoord niet meer en voerde ik 4 keer de verkeerde naam in tijdens een zoekopdracht. Inmiddels was ik een half uur verder en was er niets uit mijn handen gekomen. Rond 15.00 uur moest ik samen met mijn collega iets voorbereiden en dat ging redelijk. Het gemaakte moest ik sturen naar een andere collega, wat niet lukte. Ondertussen was de hoofdpijn verder toegenomen en kreeg ik meer onrust. Ik had nog zoveel te doen en er kwam echt niets uit mijn handen. Toen appte er een cliënt met de vraag of wij geen afspraak hadden. Nou, toen zat ik nog net niet tegen het plafond. Gelukkig was de afspraak pas de volgende dag, dus kon ik weer lichtjes ademhalen. Vervolgens moest ik dingen regelen voor een registratie wat ook niet van een leien dakje ging. Ik overwoog even om mijn laptop uit het raam te kieperen, maar dat deed ik niet (vind de baas niet zo leuk hè). Ik besloot een collega om hulp te vragen en dat was een goede stap. Zij kon mij verder helpen, zodat ik een klein beetje meer rust kreeg in mijn lijf. Hoewel ik meerdere keren tussendoor mijzelf probeerde te herpakken, lukte dit eigenlijk niet goed. Ik heb toen voor mijzelf besloten (en geloof me: dat vind ik echt heel lastig) om de boel de boel te laten. Ik heb wat dingen geprint die ik die week nog nodig had en ben naar huis gegaan. Thuis heb ik paracetamol tegen de hoofdpijn genomen en heb ik mijzelf even gewenteld in totale stilte. Heerlijk! De hoofdpijn zakte en ik voelde mij meteen een stuk beter. Achteraf vraag ik mijzelf wel af waarom ik niet eerder pijnstilling heb genomen. Ik weet het eerlijk gezegd niet. Als ik terug kijk op deze (mid)dag was ik vooral bezig met mijn to do lijst en krijgen andere dingen niet echt de ruimte om er te zijn. Dus ook mijn hoofdpijn niet. Ik zie het in ieder geval als iets waar ik in kan leren. Hopelijk morgen een nieuwe dag, maar voor nu ga ik eerst mijn adapter zoeken.